ในวัยเด็กทุกคนล้วนแล้วแต่มีของเล่นกันทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็น ตุ๊กตา รถบังคับ โมเดล หรือเครื่องวีดิโอเกม เป็นต้น แต่ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญ หรือ เด็กที่ครอบครัวไม่ได้มีฐานะร่ำรวยไม่มีเงินมากมายไปซื้อของเล่นแพง ๆ มาให้ลูกได้ เด็กเหล่านั้นก็จะมีของเล่นที่แตกต่างไปยกตัวอย่างเช่น ลูกแก้ว ลูกข่าง เป็นต้น ซึ่งความสนุกสนานนั้นไม่แพ้ไปกว่าของเล่นแพง ๆ เลย ลูกข่างเป็นหนึ่งในของเล่นที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในชนบทของประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านอย่างลาว กีฬายอดนิยม
ว่าวเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับคนไทยมาช้านานตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเลยก็ว่าได้ และถ้าถามคนอายุราว 25 – 30 ว่าตอนเด็ก ๆ เคยเล่นว่าวไหม? คงจะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “เคย” อย่างแน่นอน ในยุคเริ่มแรกว่าวถูกประดิษฐ์ขึ้นมาโดยคนจีนทำมาจากไม้ไผ่กับผ้าเพื่อให้มันมีน้ำหนักเบาและสามารถลอยอยู่ในอากาศได้ด้วยแรงพัดของลม และมีเชือกที่จะคอยบังคับทิศทางของมันให้เป็นไปตามที่ผู้เล่นต้องการ ต่อมาว่าวได้ถูกพัฒนาให้เป็นไปตามวัฒนธรรมและประเพณีของแต่ละประเทศซึ่งประเทศไทยเราได้ประดิษฐ์ว่าวขึ้นมา 4 ประเภทหลัก ๆ คือ ว่าวอีลุ้ม ว่าวปักเป้า
นกกรงหัวจุกหรือนกปรอทหัวจุก เป็นนกขนาดเล็ก มีสีสันที่สวยงามและมีเสียงร้องที่ไพเราะเป็นจังหวะฟังเสนาะหู สามารถพบเจอได้ทั่วไปในประเทศไทย คนนิยมนำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงที่บ้านเพื่อฟังเสียงร้องอันไพเราะของมัน และยังมีอีกหลายคนที่นำมาฝึกฝนให้มันเป็นนักกีฬาที่มีเสียงร้องอันไพเราะและนำไปลงแข่งขัน ในภาคใต้ของประเทศไทยโดยเฉพาะจังหวัดชายแดนเช่น ยะลา ปัตตานี นราธิวาส และสงขลา ผู้คนมากมายนำนกกรงหัวจุกมาเลี้ยงเป็นจำนวนมากเสมือนวัฒนธรรมการดำรงชีวิตของผู้คนในพื้นที่นั้น ๆ บ้างก็เลี้ยงเพื่อลงแข่งขันเป็นกีฬา โดยตัดสินจากเสียงร้องของพวกมันและยังถือว่าเป็นกีฬาพื้นบ้านของทางภาคใต้ที่คนให้ความสนใจมากเลยทีเดียว หลาย ๆ คนคงเคยเห็นการจัดแข่งขันนกกรงหัวจุกผ่าน ๆ ตามาแล้วบ้าง
เดือนเราะมะฎอนของชาวอินโดนีเซียในย็อกจาการ์ต้า, โบกอร์, ทาซิกมาลายาและปาปัว มีการละเล่นหนึ่งอย่างที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา เกมที่เล่นกันในเวลาค่ำคืน เนื่องจากพวกเขาต้องอดทนไม่ทานอะไรจนกว่าตะวันจะตกลับขอบฟ้าตามแนวทางในศาสนา ช่วงเวลาค่ำจึงเป็นเวลาสังสรรค์ และความบันเทิงของพวกเขาเป็นการเล่นที่ดูคล้ายการเตะฟุตบอลสนามเล็ก ผิดแต่ว่าลูกบอลนั้นมีไฟลุกท่วม ลูกบอลที่ทำจากมะพร้าวแห้งลอกเปลือกจะถูกเผาให้ติดไฟจนลุกท่วมด้วยน้ำมันหรือน้ำมันก๊าดจะถูกนำมาแข่งขันในสนามดินที่ปรับขึ้นจากลานของหมู่บ้านหรือลานของโรงเรียน การเตรียมลูกบอลจะถูกทำขึ้นล่วงหน้าราว 7 วันเพื่อให้มันดูดซับน้ำมันอยู่นานพอที่จะติดไฟได้มากกว่า 30 นาที ขณะที่ผู้เข้าแข่งขันซึ่งเป็นนักเรียนในโรงเรียนสอนศาสนาจะถูกเรียกว่าเป็น Aurad-aurad ต้องผ่านการเตรียมตัวนานถึง 21 วันเป็นอย่างน้อย
ในโลกนี้มีเกมการแข่งขันจำนวนไม่น้อยที่เป็นที่รู้จักกันในวงแคบ เช่นเดียวกันกับเกมกึ่งการแข่งขันที่วิทยาลัยป้องกันตนเองของญี่ปุ่นได้สร้างสรรค์การแข่งขันชนิดหนึ่งขึ้นมา พวกเขาเรียกมันว่า โป-ทาโอชิ แปลได้ว่า เกมโคนเสาให้ล้ม กีฬาที่เป็นเครื่องหมายแห่งการต่อสู้ร่วมกันของกองทัพ ย้อนอดีตไปตั้งแต่ปี 1877 ของยุคสมัยเมจิ อดีตซามูไรกลุ่มหนึ่งได้รวบรวมชนชั้นแรงงานและชาวบ้านทำการก่อกบฎ รู้จักกันในชื่อกบฏซาซึมะ พวกเขารวมตัวกันบุกเข้าปะทะกับกองกำลังป้องกันของชนชั้นปกครองในสมัยนั้นซึ่งอยู่ใต้การปกครองของนายพลไซโกะและรัฐบาลของนายเอโต้ ชิมเป โดยมุ่งหวังโค่นตราหรือสัญลักษณ์ของคนพวกนั้นลง และใช้เป็นสัญลักษณ์ของการปลดปล่อยหรือแสดงชัยชนะ มันถูกดัดแปลงมาเป็นการแข่งขันชนิดนี้ โป-ทาโอชิแบบที่เล่นเป็นกิจกรรมประจำปีของวิทยาลัยป้องกันตนเอง จะมีทีมจากหน่วยงานทหารและตำรวจทั่วญี่ปุ่นเข้าร่วม แต่ละทีมประกอบด้วยผู้เล่นในอุปกรณ์สวมป้องกันศีรษะฝั่งละ
กีฬาอีกหนึ่งประเภทที่เราจะได้เห็นกันบ่อยครั้งในละคร หรือภาพยนตร์ไทยย้อนยุค ก็คือกีฬาไก่ชน ซึ่งเป็นการละเล่นของไทยที่สืบทอดมาตั้งแต่ในยุคอดีตจนถึงปัจจุบัน วันนี้เราจึงจะพาคุณไปรู้จักกับประวัติความเป็นมาของกีฬาไก่ชน รวมถึงประเภทและลักษณะของไก่ชนที่ถือเป็นไก่ชนชั้นดีที่นิยมเลี้ยง ทั้งเพื่อความสวยงามและเลี้ยงเพื่อการแข่งขันมาฝากกัน ความเป็นมาของกีฬาชนไก่ กีฬาชนไก่เป็นกีฬาและการละเล่นพื้นเมืองพื้นบ้านของชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งนอกจากในประเทศไทยแล้ว การชนไก่ก็ยังเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมในประเทศอื่น ๆ อย่างเช่น ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และมาเลเซียอีกด้วย สำหรับในประเทศไทยกล่าวกันว่า ความเป็นมาของการกีฬาชนไก่มีมาตั้งแต่สมัยตามพรลิงค์และศรีวิชัย เนื่องจากในสมัยนั้นชาวบ้านนิยมประกอบกอาชีพเกษตรกรรม